ÖZET

Amaç:

Tibia cisim kırıklarının oymalı kilitli intramedüller çiviler ile tedavi sonuçları değerlendirildi.

Gereç ve Yöntem:

Çalışmaya tibia cisim kırığı nedeniyle oymalı kilitli intramedüller çivi ile tedavi edilen 34 hasta (22 erkek, 12 kadın: ort. yaş 34: dağılım 17-80) alındı. AO/ ASIF sınıflamasına göre kırıkların 20’si (%59) tip A, 13’ü (%38) tip B, biri (%3) tip C kırık olarak değerlendirildi. Sekiz kırık (%23) açık kırık idi. Gustilo-Anderson sınıflamasına göre açık kırıkların dördü (%12) tip 1, üçü (%9) tip 2 ve biri (%3) tip 3A kırık idi. Dört kırık (%12) tibianın 1/3 proksimalinde, 20 kırık (%59) 1/3 orta bölgesinde ve 10 kırık (%29) 1/3 distal diafizinde idi. Yirmi iki kırıkta (%65) kapalı, 12 kırıkta (%35) ise açık redüksiyon tekniği kullanılarak çivileme yapıldı. Kırık oluşumu ile ameliyat arasında geçen ortalama süre 4,6 gün (dağılım 1-22 gün) idi. Ortalama takip süresi 22 ay (dağılım 10-35 ay) idi. Olguların fonksiyonel sonuçları Johner-Wrush ölçütlerine göre değerlendirildi.

Bulgular:

Tüm hastalarda kaynama sağlandı. Ortalama kaynama süresi 16.8 hafta (dağılım 9-39 hafta) idi. İki hastaya (%6) kaynama gecikmesi nedeniyle dinamizasyon uygulandı. On iki hastada (%35) diz önü ağrısı gelişti. İki hastada (%6) yüzeyel enfeksiyon gelişti. Dört hastada (%12) kısalık gelişti. Altı hastada (%21) 10° ve altında açısal deformite saptandı. Bir hastada (%3) refleks sempatik distrofi (RSD) gelişti. Yedi hastada (%21) kırık olan ekstremitenin komşu eklemlerinde 10° ve altında hareket kısıtlılığı saptandı. Johner-Wrush kriterlerine göre 22 hastada (%65) mükemmel, 10 hastada (%29) iyi ve iki hastada (%6) orta sonuç elde edildi.

Sonuç:

Tibia cisim kırıklarının tedavisinde oymalı ve kilitli intramedüller çivileme yönteminin, doğru endikasyonlarda kullanıldığında düşük komplikasyon oranları ile çok iyi sonuçlar verdiği ve bu kırıkların tedavisinde öncelikli olarak düşünülmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.