ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada spina bifidalı çocuklardaki renal skar ve böbrek fonksiyonlarının değerlendirilmesinde renal ultrason (US) ve Dimerkaptosüksinik asit (DMSA) sintigrafilerinin duyarlılıklarını karşılaştırmayı amaçladık.

Yöntemler:

Çalışma grubuna median yaşı 2 yıl (6 ay – 23 yıl) olan renal US ve DMSA sintigrafi yapılan 100 (51 erkek, 49 kız) hasta alınmıştır. Renal US taraması standart protokole göre uygulanmıştır. Daha sonra şüphelenilen renal hasar ve fonksiyon kaybını değerlendirmek için DMSA sintigrafileri yapılmıştır. Renal skar tanısı için ultrasonografik kriterler; renal kontur lobulasyonu, renal parankimal incelme, renal parankim ekosunda artış ve yaşa göre belirlenen böbrek boyutlarında küçülme olarak kabul edilmiştir. DMSA sintigrafisinde ise %44 veya daha düşük diferansiyel fonksiyon anormal, aktivite tutulum defektleri ile kontur düzensizliği renal skar belirteçleri olarak kabul edilmiştir.

Bulgular:

Üç hastanın agenezisi olduğundan 100 hastadan 197 renal ünite incelendi. Renal skar (p=0,016) ve fonksiyon kaybını (p=0,001) değerlendirmede renal US ile karşılaştırıldığında DMSA sintigrafi anlamlı düzeyde üstün çıkmıştır. Her iki anomalide de DMSA sintigrafinin, US’dan 3 kat daha fazla duyarlı olduğu bulunmuştur.

Sonuç:

Renal US, üst ve alt üriner sistem enfeksiyonunun değerlendirilmesinde ilk görüntüleme modalitesi olmakla birlikte skar ve fonksiyon kaybının görüntülenmesinde; sıklıkla rotaskolyozu,obezitesi,renal pozisyon anomalisi ve barsak gaz distansiyonu olan SB hastalarında tek başına güvenilir değildir. Renal skar ve fonksiyon kaybınının erken dönemde atlanmaması için US’u takiben DMSA sintigrafi yapılmalıdır.