ÖZET

Amaç:

Teleradyolojinin, acil servislerde hastalara zamanında ve doğru tanı konmasında önemli bir işlevi vardır. Bu çalışmamızda acil hekiminin teleradyolojiyi daha çok hangi durumlarda kullandığını inceleyerek, acil servislerde teleradyoloji kullanımını etkileyen faktörleri tespit etmek istedik.

Yöntemler:

Bir ay boyunca acil servislerde çekilen bilgisayarlı tomografi (BT) görüntülerini retrospektif olarak inceledik. Acil hekiminin teleradyolojiden hemen raporlama istediği (grup 1) ve raporlama istemeyip kendisinin değerledirdiği hastaları (grup 2); demografik özellikleri, şikayetleri, sonlanımları ve tekrar başvuru açısından karşılaştırdık.

Bulgular:

Çalışmada toplam 1999 hasta olup, bunların 831’i grup 1 1168’i ise grup 2’ye aittir. Grup 2’deki (42,87±25,12 yıl) hastalar grup 1’dekilerden (38,78±25,03 yıl) daha yaşlıdır (p<0,01). Adli olgularda raporlanma oranı (%85,8) adli olmayanlara göre anlamlı düzeyde daha yüksektir (p<0,05). Acil hekimleri en fazla raporlamayı karın ağrısı şikayetiyle hastaneye başvurup abdomen BT çekilen hastalara istemiştir (p<0,05). Acil hekimi hastaneye yatırılan ve ölen olgulara taburcu olanlara göre daha fazla raporlama talep etmiştir (p<0,05). Teleradyoloji konsültasyonu yapılmadan taburcu edilen olguların acile tekrar başvuru oranı, teleradyolojiye konsülte edilip taburcu edilenlerinkinden anlamlı düzeyde daha yüksektir (p=0,01).

Sonuç:

Bu araştırmada, adli olgularda, karın ağrılı hastalarda, hastaneye yatırılarak tedavi edilmesi gereken hastalarda ve mesai dışındaki saatlerde acile başvuran hastalarda teleradyolojinin daha fazla kullanıldığını tespit ettik.