ÖZET

Amaç:

Pes ekinovarus (PEV) sekellerine ve nükslerine bağlı ayağın dinamik süpinasyonun tedavisinde tibialis anterior tendon transferi (TATT) oldukça sık uygulanan bir tedavi yöntemidir. Bu yöntemde TAT’nin insersyosu ayak medialinden orta hatta taşınmaktadır. Dolayısı ile tibialis anteior kasının ayak ortasını medialden laterale doğru iterek metatarsus adduktus deformitesini düzeltici yönde etki gösteren bir kuvvet vektörü oluşmaktadır. Ancak TATT’nin PEV’in komponentlerinden biri olan metatarsus adduktus deformitesi üzerine olan etkisi hakkında yeterli literatür bilgisi bulunmamaktadır. Çalışmamızın amacı TATT’nin metatarsus adduktus deformitesi üzerine olan etkisini araştırmaktır.

Yöntemler:

Kliniğimiz dijital arşivinden faydalanılarak 2007- 2015 yılları arasında PEV tanısı ile TATT yapılan 11 hastanın 16 ayağı çalışmaya dahil edildi. Hastaların basarak çekilmiş olan ayak anteroposterior grafileri üzerinden operasyon öncesi ve sonrası talus-1. metatars açısı, talokalkaneal açı ve 4. metatars metafizyel açı ölçümler yapılararak metatarsus adduktus deformitesinin düzelme miktarı istatiksel olarak değerlendirildi.

Bulgular:

Ortalama 26±15 aylık takip sonrası tendon transferi cerrahisinden sonra talus-1. metatars açısı 18,8±1 dereceden 10,9±6 18,8±1 dereceye, talokalkaneal açı 22,5±8,6 dereceden 24,4±9,3 deceye, 4. metatars-metafizial açı ise 38±14 dereceden 27±11 dereceye geriledi. Talus-1. metatars açısı ve 4. metatars-metafizial açıda istatiktiksel olarak anlamlı radyolojik düzeltme gözlemlenirken (p<0,05), talokalkaneal açıda istatistiksel olarak anlamlı değişiklik gözlenmedi (p=0,51).

Sonuç:

PEV’li çocuklarda TATT, metatarsus adduktus deformitesinde radyolojik düzelme sağlamaktadır. Bunun nedeni, PEV’de TAT’nin ayakta dorsifleksor/evertor olarak değil invertör olarak çalışmaya başlaması olarak düşünülebilir. Sonuç olarak TATT uygulanan hastalarda metatarsus adduktus deformitesi için ek cerrahi uygulaması gerekliliği yeniden gözden geçirilmelidir.