ÖZET

Sonuç:

Medial malleol plağı medial malleolün transvers kırıklarında uygulanabilecek bir yöntem olup bu yöntemin olası dezavantajları için yapılacak başka çalışmalara ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.

Bulgular:

Çekme kuvvetinde medial malleol plağı yöntemi, 2 mm deplasman kuvveti ve katastrofik hasar kuvveti açısından diğer yöntemlere göre daha yüksek kuvvetlere dayanırken, dayanıklılık açısından hazır gergi bandı yöntemiyle arasında fark bulunamamıştır. Medial malleol plağı yönteminin çekme kuvvetinde malleol vidası yöntemine göre daha dayanıklı olduğu görülmüştür. Tranvers kuvvet uygulanan gruplarda 2 mm deplasman kuvvetinde medial malleol plağı yöntemi, hazır gergi bandı ve malleol vidası yöntemlerine göre daha yüksek kuvvetlere dayanabilmiştir. Transvers kuvvetlerde medial malleol plağı yöntemi, hazır gergi bandı ve malleol vidası yöntemlerine göre daha dayanıklı bulunmuştur.

Yöntemler:

Kasaptan, insan tüketimi için kesilmiş, yumuşak dokularından arındırılmış 42 adet inek tibiası temin edildi. Çalışma kapsamına alınan kemiklerin medial malleollerine kesici motor yardımıyla transvers kırıklar oluşturuldu ve her biri 14 kemikten oluşan 3 gruba ayrıldı. Bu 3 gruptaki oluşturulmuş olan medial malleol kırıkları hazır gergi bandı, malleol vidası, medial malleol plağı kullanılarak usulüne uygun tespit edildi. Örnekler laboratuvarda çekme kuvveti ve transvers kuvvet uygulayan test cihazında hazırlanmış aparatlar yardımıyla biyomekanik analize tabi tutuldu. Alınan veriler kuvvetdeplasman eğrilerine dönüştürülerek yorumlandı.

Amaç:

İskelet sistemine ait tüm kırıklar içerisinde %10 gibi bir oranla nispeten sık görülen ayak bileği kırıkları kalça kırıklarından sonra alt ekstremitenin en sık görülen ikinci kırık türüdür. Bu çalışmada, medial malleolün transvers kırıklarında medial malleol plağı, hazır gergi bandı, malleol vidası yöntemlerinin biyomekanik olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır.