ÖZET

HH’lerde kullanılan parikalsitol tedavisi, hem paratiroid hormonu hem de kalsiyum-fosfor dengesi üzerindeki olumlu etkileri nedeniyle kalsitriol tedavisine göre vasküler kalsifikasyondan koruyucu etkileri vardır. Bu nedenle, sekonder hiperparatiroidi tedavisinde parikalsitol ilk tercih olmalıdır.

Parikalsitol grubundaki FGF-23 düzeyleri, bir yıl sonunda kalsitriol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşüktü; Klotho ve 25(OH)D düzeyleri istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulundu. Çalışmanın başındaki NDH iki grup arasında istatistiksel olarak benzerdi; bir yılın sonundaki NDH değeri parikalsitol grubunda kalsitriol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yavaştı (p=0,002). NDH değişimi bağımlı değişken olarak alındığında çoklu regresyon analizinde en güçlü belirleyicinin FGF-23 düzeyleri olduğu bulundu.

Seksen HH çalışmaya dahil edildi ve tedavinin başlangıcında ve bir yıl sonra PWV ölçümleri yapıldı. Parikalsitol veya kalsitriol ile bir yıllık tedavinin sonunda serum FGF-23, Klotho ve 25(OH)D düzeyleri değerlendirildi.

Sekonder hiperparatiroidizm, hemodiyaliz hastalarında (HH) vasküler kalsifikasyon gelişiminde geleneksel olmayan bir risk faktörü olarak kabul edilir. Vasküler kalsifikasyon üzerinde etkili olan önemli bir faktör, sekonder hiperparatiroidizmin tedavisinde kullanılan D vitamini reseptör aktivatörleridir. Bu çalışmada, kronik diyaliz hastalarında 1 yıllık parikalsitol veya kalsitriol tedavileri sonucunda nabız dalga hızındaki (NDH) değişimi ve fibroblast büyüme faktörü-23 (FGF-23), Klotho ve 25 hidroksivitamini D [25(OH)D] düzeylerini araştırmayı amaçladık.