ÖZET

Proteinürili hasta grupları incelendiğinde ürik asit düzeyleri arasında anlamlı fark yoktur (p<0,05). Bu durumda hiperürisemi, proteinürinin getirdiği mikrovasküler ve makrovasküler riske ek bir risk öngörüsü sağlamamaktadır. Ayrıca diabetin koroner arter hastalığı ile eşdeğer olduğu düşünüldüğünde sadece diabetik hastaların bulunduğu grubunun (DM) ürik asit ortalamasının diğer iki gruptan da anlamlı olarak daha düşük olduğu görülmektedir (p<0,05).

Hasta gruplarında ortalama yaş 63,72±11,97 yıl saptandı. Diabetes mellitus (DM) grubunda hasta sayısı 57 (%20), kronik renal yetersizlik (KBY) grubunda hasta sayısı 51 (%17,9), kronik renal yetersizlik ve diabet (KBY+DM) grubunda hasta sayısı 177 (%62,1)’dir. Bu gruplarda ortalama ürik asit değerleri sırasıyla 5,72±1,96 mg/dL; 7,41±1,66 mg/dL ve 7,20±1,72 mg/dL idi. Poteinüri düzeyine göre <1 gr/gün, 1-3 gr/gün ve >3 gr/gün olarak ayrılan hasta gruplarında ürik asit düzeyleri sırasıyla 6,83±1,92 mg/dL; 7,33±1,81 mg/dL ve 6,94±1,68 mg/dL saptandı.

Çalışma hastanemiz nefroloji ve dahiliye polikliniklerine 01.01.2013 ve 31.03.2013 tarihleri arasında başvuran ya da bu servislerde yatarak tedavi gören toplam 285 hastayı kapsamaktadır. Hastaların geriye dönük olarak en son kreatinin, total protein, albümin, ürik asit, total kolesterol, düşük dansiteli lipoprotein (LDL), yüksek dansiteli lipoprotein (HDL) düzeyleri, plazma trigliserit düzeyleri, glukoz, HbA1c, spot idrarda protein/kreatinin oranı ve/veya 24 saatlik idrarda kantitatif protein düzeyi ölçümleri değerleri çalışmaya alınmıştır.

Bu retrospektif çalışmada proteinürisi olan diabetik, diabetik kronik renal yetersizlikli ve nondiabetik kronik renal yetersizlikli hastaların kanda ürik asit düzeyleri karşılaştırılmıştır. Son zamanlarda kardiyovasküler risk belirteci olduğu öne sürülen ürik asitin diabeti olan ve olmayan hastalarda bir risk faktörü olarak kullanılıp kullanılamayacağı araştırılmıştır.