ÖZET

Kliniğimizde yapılan katarakt ameliyatlarında iris kancası kullanımı sonuçlarını değerlendirmektir.

2014-2016 yılları arasında fakoemülsifikasyon ve göz içi lens implantasyonu (FAKO+IOL) esnasında iris kancası kullanılan hastaların dosyaları incelendi. Olgular katarakt tanı tipi ve eşlik eden göz patolojileri, hastalıkları, ameliyat öncesi ve sonrası erken dönemde görme keskinlikleri (GK) ve göz içi basınç (GİB) açısından değerlendirildi.

FAKO+IOL yapılan 3020 gözden 21’ine (%0,7) iris kancası kullanıldığı tespit edildi. İris kancası kullanılan olguların yaş ortalaması 71,9±12,1 yıl (30-90 arasında) idi. Hastaların 15’i erkek (%65), 8’i kadındı (%34). Hastaların %13’ünde matür katarakt, %65,2’sinde nükleer katarakt (NK), %21,7’sinde ise NK+arka subkapsüler katarakt mevcuttu. Oftalmolojik muayenede %43,5 oranında psödoeksfoliasyon, %30,4 oranında glokom gözlendi. Anamnezde hastaların %34,8’inde hipertansiyon (HT), %4,3’ünde diabetes mellitus (DM), %17,4’ünde HT+DM olduğu görüldü. Hastaların %43,5’inde sistemik hastalık yoktu. Operasyonlarda kapsül germe halkası takılma oranı %13 idi. Hiçbir olguda arka kapsül perforasyonu saptanmadı. Tüm olgularda üç parçalı hidrofobik akrilik katlanabilir. Göz içi lens implantasyonu kapsül içine yapıldı. Hastaların Snellen eşeline göre GK ortalaması preoperatif dönemde 0,18±0,13, postoperatif dönemde 0,32±0,23 olarak saptandı. GK değişim ortalaması 0,15±0,25 idi. Postoperatif GK’de artış istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,010). Hastaların %65,2’sinde (n=15) arttı, %21,7’sinde (n=5) azaldı, %13’ünde (n=3) aynı kaldı. Hastaların GİB ortalaması preoperatif dönemde 19,65±5,07, postoperatif dönemde 17,26±5,76 idi. Postoperatif GİB düşüşü istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,078).

Dar pupillalı olgularda katarakt cerrahisi komplikasyonlar açısından riskli bir durum olmakla birlikte, iris kancası kullanılan olgularda sonuçlarımızın tatmin edici olduğu görüldü.