ÖZET

Androjen yoksunluğu tedavisi, ileri evre prostat kanseri (PK) için ilk tedavi seçeneğidir. Ancak çoğu hastada tedavi süresince hastalık kastrasyona dirençli hale geldiğinde progresyon görülür. Çeşitli kanser türlerinde eksprese edilen bir sitokin olan interlökin-23’ün (IL-23) PK’de kastrasyona direnç gelişimi ve prognozdaki olası rolünü araştırmayı amaçladık.

Galyum-68 (Ga-68) prostat spesfik membran antijeni (PSMA) pozitron emisyon tomografi/bilgisayarlı tomografi (PET/BT) görüntülemesi için çalışmaya 23 PK hastası alındı. Bunlardan 13’ü yeni tanılı-tedavi görmemiş (YT) hastalarken, 10’u hormonoterapi altında hastalık ilerlemesi açısından değerlendiriliyordu. PET/BT görüntülemeden önce çalışma katılımcılarından beş mililitre venöz kan örneği alındı. IL-23’ün serum seviyeleri, bir IL-23 reseptör kiti kullanılarak ELISA testi ile belirlendi. YT olgular ve kastrasyon dirençli olguların ilişkisi serum IL-23 seviyesi ile analiz edildi ve ayrıca lenf nodu, iskelet ve uzak metastaz tespit oranı, Gleason skorları, prostat spesifik antijen (PSA) seviyeleri ve IL-23 seviyeleri ile prostat bezinin SUV_max ile arasındaki ilişki seviyeleri araştırıldı.

Ga-68 PSMA PET/BT’de 13 (%56,5) hastada iskelet metastazı, 10’unda (%43,5) pelvik olmayan nodal metastaz ve 3’ünde (%13) metastatik uzak organ yayılımı saptandı. YT hastalar ile kastrasyon dirençli hastaların serum IL-23 düzeyleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0,664). IL-23 düzeyleri metastatik hastalığı olan ve olmayan hastalar arasında anlamlı farklılık göstermedi. Ayrıca yaş, IL-23 seviyeleri ve total PSA seviyelerinin yanı sıra primer tümör SUV_max değerleri ve serum IL-23 seviyeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki yoktu.

Serum IL-23 seviyeleri ile kastrasyona direnç gelişimi, metastatik hastalık ve SUV_max değerlerinin arasında anlamlı bir ilişki olmadığı için, IL-23’ün PK’nin prognozunda yeri olmadığı söylenebilir.