ÖZET

Bilirubin yüksek seviyelere ulaştığında farklı derecelerde beyin hasarına yol açabilir. Bu çalışmada yenidoğan döneminde hiperbilirubinemi nedeni ile tedavi edilmiş term bebeklerin nörogelişim durumları değerlendirildi.

Çalışma grubu olarak yenidoğan döneminde total bilirubini 22 mg/dL’nin üzerinde olan ve term olarak doğmuş 48 çocuk ve kontrol grubu olarak 50 sağlıklı çocuk karşılaştırıldı. Tüm çocıkların ayrıntılı fizik muayenesi yapıldı ve antropometrik ölçümleri alındı. Çalışma grubuna ait eski yatış verileri incelendi. Anne ve babaya ait sosyo-demografik veriler sorgulandı. Tüm çocuklara Denver II Gelişimsel Tarama testi yapıldı (DGTT).

Belirgin hiperbilirubinemi çocuğun gelişimi açısından önemli bir risk faktörüdür. Bu nedenle gelişimsel gecikmenin erken tespiti ve uygun tedaviye başlanması için gelişimsel tarama testleri düzenli aralıklarla yapılmalıdır.

Hiperbilirubinemi grubu ve kontrol grubu arasında erkek/kız oranı, yaş, ağırlık, boy, vücut kitle indeksi, profilaktik demir kullanımı açısından istatistiksel olarak fark bulunmadı. Maternal ve paternal demografik veriler karşılaştırıldığında anlamlı fark yoktu. DGTT genel sonuçları karşılaştırıldığında, çalışma grubunda belirgin nörogelişim geriliği saptandı (p<0,001). Her iki grup DGTT gelişim alanları karşılaştırıldığında çalışma grubunda dil (p<0,001) ve ince motor (p=0,046) gelişimi geri bulundu. Yapılan receiver operating characteristic curve analizinde 23,5 mg/dL üzerindeki bilirubin değerlerine sahip olan yenidoğanlarda gelişim geriliği görülme riski daha fazla bulundu (p=0,009).