ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada vertebral kemik iliğinin değerlendirilmesinde difüzyon ağırlıklı görüntüleme (DAG) ve görünür difüzyon katsayısının (ADC) etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler:

Hastalar; osteoporotik, travmatik, enfeksiyoz spondilit, hemanjiom, malignite ve osteoporotik olmayanlar olarak gruplara ayrıldı. Yetmiş dört hasta (45 kadın ve 29 erkek; ortalama yaş, 58 yaş; aralık 17-89) çalışmaya dahil edildi. Konvansiyonel MRG sekanslarına ek olarak, SE-EPG sekansı ve b-değeri 600 sn/mm² kullanıldı. Kırık olan tüm vertebralardan ve rastgele seçilmiş normal vertebralardan görsel ve sayısal DAG ve ADC ölçümleri yapıldı. p-değeri <0,05 anlamlı kabul edildi.

Bulgular:

Normal vertebralar için ortalama DAG ve ADC değerleri sırasıyla 142,5±100 ve 0,48±0,1x10^-3 olarak bulundu. Yetmiş dört hastada toplam 103 kırık saptandı ve L1 vertebra en sık kırılan vertebraydı (20 kırık, %19,4). Kırıklar için DAG ve ADC görsel değerlendirmesinde gruplar arasında anlamlı farklılık saptanmadı. Kırık vertebralar için ortalama DAG ve ADC değerleri sırasıyla 284,3±255,8 ve 1,35±0,39x10^-3 mm²/s olarak bulundu ve normal vertebralara göre anlamlı olarak yüksekti (p<0,05). Osteoporotik hastalarda ortalama DAG değerleri normal vertebralarda (76,2±37,3) ve kırık vertebralarda (124,5±87,6) osteoporotik olmayan normal ve kırık vertebralara (sırasıyla; 172,4±105,6 ve 359,6±274,3) göre anlamlı olarak düşüktü (p<0,05).

Sonuç:

DAG ve ADC sayısal değerlendirmesi kırık vertebraları normal olanlardan ayırt edebilir fakat görsel değerlendirme kırık gruplarını ayırt edemez. DAG sayısal değerlendirmesi osteoporotik kırık vertebraları malign olanlardan ve osteoporotik normal vertebraları osteoporotik olmayanlardan ayırmada yardımcıdır fakat ADC değerleri yararlı değildir.