ÖZET

Biz bu çalışmada, prospektif olarak stroklu olgularda ilk ve rekürrens strok subtiplerini, riskfaktörlerini ve prognozu değerlendirmeyi amaçladık.

Kliniğimizde yatan 51 rekürrens strok olgusuna standart ndroloıik ve sistemik muayene, rutin laboratuar testleri, Bilgisayarlı Beyin Tomografisı IBBT) ve/veya Manyetik Rezonans Görüntüleme IMRG) uygulandı. İstatıstiksel analiz için Ki-Kare testi kullanıldı. Bulgular- Olguların 34' ü erkek, 17' si kadındı. Olguların % 90.2' sinde rekürrens ikinci atak, % 5.9' unda uçıincü atak, % 3.9' unda dördüncu ataktı. İskemik stroklu olguların 1%60.78), % 58.06' sında rekürren iskemik,% 41.93' ünde rekürren hemorajik strok, hemorajik stroklu olguların %39.21) ise% 90' ında rekürren hemorajik, % 10' unda rekürren ıskemık strok saptandı. İskemic / hemorajik ( odds ratio [OR] =12.46, 95% CI (2.45-63.3) p<0.001 ) olarak hesaplandı. Olguların en sık rastlanan risk faktörü% 84.3 oranında hipertansiyondu. Rekürren strokların ortalama zamanı 35.96 ay, zaman aralığı ise 2-145 ay arasında değişmekteydi. Hastalarımızın% 13.7' si hastanede kaldıkları süre içerisinde dldüğü görüldü.

Bu çalışma bize, rekürrens strokta hemarajinin iskemiye oranla daha sık görüldüğünü ve riskfaktörleri arasında hipertansiyonun ilk sırada yer aldığını gösterdi. Kliniğimizdeki ölüm oranının dığer çalış­ malara kıyasla daha az olmasının nedeni ise hastalarımızın daha kısa süre yatması olabilir.