ÖZET

Amaç:

Biz bu çalışmada, prospektif olarak stroklu olgularda ilk ve rekürrens strok subtiplerini, riskfaktörlerini ve prognozu değerlendirmeyi amaçladık.

Materyal ve Metod:

Kliniğimizde yatan 51 rekürrens strok olgusuna standart ndroloıik ve sistemik muayene, rutin laboratuar testleri, Bilgisayarlı Beyin Tomografisı IBBT) ve/veya Manyetik Rezonans Görüntüleme IMRG) uygulandı. İstatıstiksel analiz için Ki-Kare testi kullanıldı. Bulgular- Olguların 34' ü erkek, 17' si kadındı. Olguların % 90.2' sinde rekürrens ikinci atak, % 5.9' unda uçıincü atak, % 3.9' unda dördüncu ataktı. İskemik stroklu olguların 1%60.78), % 58.06' sında rekürren iskemik,% 41.93' ünde rekürren hemorajik strok, hemorajik stroklu olguların %39.21) ise% 90' ında rekürren hemorajik, % 10' unda rekürren ıskemık strok saptandı. İskemic / hemorajik ( odds ratio [OR] =12.46, 95% CI (2.45-63.3) p<0.001 ) olarak hesaplandı. Olguların en sık rastlanan risk faktörü% 84.3 oranında hipertansiyondu. Rekürren strokların ortalama zamanı 35.96 ay, zaman aralığı ise 2-145 ay arasında değişmekteydi. Hastalarımızın% 13.7' si hastanede kaldıkları süre içerisinde dldüğü görüldü.

Sonuç:

Bu çalışma bize, rekürrens strokta hemarajinin iskemiye oranla daha sık görüldüğünü ve riskfaktörleri arasında hipertansiyonun ilk sırada yer aldığını gösterdi. Kliniğimizdeki ölüm oranının dığer çalış­ malara kıyasla daha az olmasının nedeni ise hastalarımızın daha kısa süre yatması olabilir.