ÖZET

Amaç:

Bu çalışmada, küratif radyoterapi ile tedavi edilen yaşlı (65 yaş ve üzeri) prostat kanserli hastaların sağkalımları, tedaviye bağlı toksisiteleri ve prognostik faktörlerini araştırmayı amaçladık. Hastaları, genç yaşlı (65-74 yaş) ve yaşlı (75 yaş üstü) olarak iki grupta inceledik.

Yöntemler:

Toplam 178 prostat kanseri hastası retrospektif olarak inceledik. Genel sağkalım, metastazsız sağkalım, biyokimyasal rekürrenssiz sağkalım (BFS), tedaviye bağlı toksisiteler ve bu sonuçlara etki eden prognostik faktörler analiz edildi.

Bulgular:

Tedavi öncesi PSA, son PSA değeri ve Charlson co-morbidite skoru yaşlı ve genç yaşlı hastalar arasında istatistiksel farklı bulundu (p=0,001, p=0,004 ve p=0,012). Yaşlı grupta, tedavi öncesi PSA değeri, son PSA değeri ve Charlson co-morbidite skoru (5-6) yüksekti. Her iki grup arasında, diğer tedavi ve hasta özelliklerinden hiçbiri istatiksel olarak anlamlı bulunmadı. Ortanca takip süresi genç yaşlılar için 68 aydı (aralık: 12-116 ay). Genç yaşlı hastalarda 5 yıllık genel sağkalım (OS), BFS ve metastazsız sağkalım (MFS) %86,4, %91,5 ve %92,8 idi. Yaşlı hastalarda ortanca takip süresi 60 ay (aralık: 7-118 ay) ve 5 yıllık OS, MFS ve BFS oranları sırasıyla %79,6, %93,1 ve %93,4 idi. Her iki grupta da 5 yıllık OS, BFS ve MFS arasında fark bulunmadı. Çok değişkenli analizde, yüksek radyasyon dozları (76 Gy ve ≥78 Gy), ileri T-evresi (T3-4) tüm hastalarda BFS için anlamlı bir prognostik olarak bulundu (sırasıyla; p=0,013, p=0,007 ve p=0,026). Ayrıca risk sınıflandırmasında yüksek riskli hastalık BFS için sınırda anlamlı bulundu (p=0,051). Yaşlı hastalarda, akut hematolojik toksisite olarak lökopeni (%38) ve geç toksisite olarak rektal kanama (%10) daha sık izlendi.

Sonuç:

Genç yaşlı ve yaşlı hastalarda genel sağkalım, BFS ve metastazsız sağkalım açısından bir fark bulunmadı. Tüm hastalarda BFS için yüksek radyasyon dozları ve yüksek T-evresi prognostik faktördü.