ÖZET

Hastaların hastalıklarını bilmeleri ve tedavileri aktif olarak katılmaları medikal başarıyı arttırmaktadır. Hasta ve ailesinin hastalığın özelliklerini, presipitan faktörleri, tedavi metodlarını bilmeleriyle sorumluluğu kısmen paylaşmaları; hastane başvurularını, tedavi giderlerini, okul ve iş gıicıi kayıplarını azaltmaktadır. Biz de dahiliye kliniğimizde izlediğimiz 100 kronik hastanın hastalıkları ile ilgili bilgi düzeylerini araştırdık. Bunun için 20'şer diabetes mellitus, iskemik kalp hastalığı, kronik renal yetmezlik, kronik obstrüktif akciğer hastalığı ve gastrointestinal sistem kanaması olan kişiye uygulanan standart bir formZa hastalıkları ve tedavileri ile ilgili sorular soruldu. Hastalarımızın 55'i erkek, 45'ikadın; yaş ortalamaları sırayla 56 ve 54.3 idi. l'i üniversite, 6'sı lise, 8'i ortaokul, 41'i ilkokul mezunu, 7'si okuryazar olup 37'si hiç okula gitmemişti. %32'si hastalığının adını, %36'sı hangi organının hasta olduğunu, %59'u hasta organının ne işe yaradığını, %7l'i düzenli kullandığı ilaçları, %68'i ne kadar süre tedavi göreceğini, %65'i nelere dikkat etmesi gerektiğini bilmiyordu. %67'si tedavi önerilerine uymuyordu. %72'sine daha önce hastalığıyla ilgili bilgi verilmemişti; ancak %96'sı bu konuda bilgi almak istiyordu. Sonuç olarak hastalarımızın kronik hastalıkları ve tedavileri konusunda bilgilerinin yetersiz olduğu gorıilmitştitr. Bu kişilerin fiziksel ve psikososyal açıdan daha iyi bir duruma kavuşmaları için mutlaka etkili bir eğitim programı gerektiği kanısına varılmıştır.