ÖZET
Aterosklerotik koroner kalp hastalıklarında (ASKH), transözefagiyal atriyal pacing (TAP) stres yöntemi kullanılarak iki boyutlu ekokardiyografi ile sol ventrikül duvar hareketlerinin değerlendirilmesi ve kontrası ventikülografi ile karşılaştırılmasıdır.
Bu çalışmada ASKH bulunan 16 erkek ve 3 kadın (toplam 19) olgu incelenmiştir. Çalışmada kullanılan TAP situmülatörü geçici pacemakerden yararlanılarak tarafımızdan geliştirilmiştir. TAP sırasında TAPSUL adı verilen özel bir elektrot kullanılmıştır. Sonuçların karşılaştırılmasında X2 (Ki-Kare) testi kullanılmıştır.
TAP öncesi yapılan ekokardiyografik değerlendirmede, daha önce yapılan ventrikülografilerinde duvar hareketleri normal olarak değerlendirilen 10 olgudan 8'inde değişik segmentlerde duvar hareket bozukluğu tespit edilirken, 2 olguda kontrası ventrikülografiyle uyumlu olarak duvar hareket bozukluğu gözlenmedi. Ventrikülografi ile duvar hareket bozukluğu görülen 9 olguda ise ekokardiyografik olarakta duvar hareket bozukluğu tespit edildi. TAP sonrası yapılan ekokardiyografik değerlendirmede ise, ventrikü/ografisi normal olarak değerlendirılen 10 olgudan 9'unda duvar hareket bozukluğu görüldü. Ancak bir olguda bu metotla da duvar hareket bozukluğu tespit edilemedi. Ventrikü/ografisinde duvar hareket bozukluğu tespıt edilmış olan 9 olgunun tümünde ventrikülografideki gibi duvar hareket bozukluğu gözlendi. Ancak hipakinetik segment/erin akinefiğe değiştiği görüldü. Olguların TAP öncesi ve TAP sonrası ekokardiyografik değerlendirmeleri aralarında karşılaştırılmış; TAP sonrası 100/dk ve 120/dk hızda hpokinetik segment sayısında biraz artış olmasına karşın TAP dncesı ile istatistiki olarakfark bulunamamıştır (p>0.05). TAP sonrasıl40/dk hızda ise TAP öncesine göre anlamsız düzeyde hipakinetik segment artışı olmasına karşın, akinezi sıklığının belirgin olarak arttığı gözlenmiştir (p<0.01 ).
Çalışmamızda, TAP ile submaksimal hızda stres ekokardiyografinin önemli koroner arter hastalıklarında duvar hareket bozukluğunun gösterilebildiği ve taşikardinin hemen sonlandırılabildiği noninvaziv bir yöntem olduğu sonucuna varılmıştır.
